ماتت كلماتى
وجفت اسنن احبارى
وهنا احسست الفناء
وانتهى عصرالبكاء
وغدوت انسان
حر والقيود فى يده
فرحان والدموع فى عينه
منصور والذل يحنى جبهته
انا شخص
قد ضاع احساسه
وتاهت مشاعره
وانتحرت المعانى بين يده
مدحور مقهور وكأنى
قالب بل قلب
سافرت واستقصيت
وتراجعت وانكسرت
عايشت وتعايشت
فجرحت وانجرحت
احببت وعشقت
فخانونى وخنت
هذا انا انسان بلا انسان
راجعت حساباتى
مرات عديده
والحقيقه انى
اصبحت
شاعر بلا قصيده
وجفت اسنن احبارى
وهنا احسست الفناء
وانتهى عصرالبكاء
وغدوت انسان
حر والقيود فى يده
فرحان والدموع فى عينه
منصور والذل يحنى جبهته
انا شخص
قد ضاع احساسه
وتاهت مشاعره
وانتحرت المعانى بين يده
مدحور مقهور وكأنى
قالب بل قلب
سافرت واستقصيت
وتراجعت وانكسرت
عايشت وتعايشت
فجرحت وانجرحت
احببت وعشقت
فخانونى وخنت
هذا انا انسان بلا انسان
راجعت حساباتى
مرات عديده
والحقيقه انى
اصبحت
شاعر بلا قصيده